Bengü Öner

İlaca 9 Eylül 2011'de başladım. Şu an 15 Kasım, aradaki hasta olup kullanamadığım 2 haftayı saymazsam, 50 gün kadar olmuş. 3 Kasım'dan beri 40 mg'a çıkardığım doz sayesinde, son bir haftadır Roaccutane'la yüzümde kuruma ve pullanma hız kesmeden devam ediyor:) Birkaç yeni sivilcem çıkmış olsa da öyle "suratınız çiçek bahçesine dönecek" kehanetleri hala gerçekliğini ispatlayamadı. Konuyla ilgisi var mı bilmiyorum ama sık sık baş ağrısı yaşıyorum. Yüzdeki kuruma için L'oreal Hydrafresh su bazlı kremi kullanıyorum ve oldukça memnunum. Hiç yağlandırmadan nemlendiriyor ve pul pul dökülmeyi önlüyor. Bepanthen kremle yaşadığımız fırtınalı ilişki beni kesmediğinden Bepanthen merheme geçiş yaptık, doktorumun isteğiyle... Ve bence merhemin tadı daha güzel ama yine de çileklisi, karpuzlusu falan çıkarsa hayır demem sevgili Bayer yetkilileri:) Burun kanaması çoook hafif, diş eti kanaması da bu sabah ilk kez yoğun bir şekilde yaşandı. Ama korkulacak bir durum yok. Kend

Evet, çok şanslıyım çünkü hiç "en sevdiğim insan" ölmedi. Çok sevdiğim insanlar öldü. Allah rahmet eylesin. Ölümler büyük kayıp. Ve büyük kayıplarda bile kanıtlıyoruz ki; insan bencil bir varlık... Yaşamına devam etmek için en üzgün anında bile gerekli dozda neşesini buluyor. Bütün cenazelerde bir gülüşme olur ya mesela, onu diyorum. İnsan kendinden o kadar utanır ki... Yersiz gülüşmesini saklamak ister ve "ayy sinirlerim boşaldı" der. Yalan! Basbayağı hayatta kalmaya yetecek kadar neşe sağlamak isteyen bünye, kendine bir bahane aramış ve bulmuş işte! Hiç kıvırma... Çok kez "en sevdiğim insan" gitti... Çok sevdiğim insanların arkasından da çok ağladım. Çoğu geri döndü bir şekilde. Kan bağım olanlarla zaten sadece aynı ipin farklı uçlarında, farklı uçurumlardan sallanmıştık. İplerimiz kısalınca yine sarıldık birbirmize... Benim de "en sevdiğim insan"lar değişti bu sayede. Gidenlerin yeri doldu. Gidenlerin açtığı yarayı saranlar "en sevdikleri