İşi düşünce kuşandığın kibarlığına vurulduğumunun...
Lafa zincirleme sıfat kazasıyla başlamış olabilirim ama bizinis olayları cidden aşmış durumda! Gördüğüm ve duyduğum hikayeleri en ufağından derleyip bir dizi yapsam, ağlatırken gıcık eden, güldürürken tepindiren, benzerine rastlanmamış bir tarza imza atarım.
Yer yer "restine rest", hatta sıkça iyice zıvanadan çıkıp "caaart kaba kağıt" şekline dönüşen ikili ilişkiler, ofis ortamında yaşanan ufak bir mecburiyet anında rafadan yumurtadan cıvık bir hale gelebiliyor.
Hayır, ben daha geçen sabah yedim bir tanesini de oradan biliyorum:)
Böyle durumlar yaşamamak için öğrenilecek altın kural: "B.k altında kalırım laf altında kalmam" diye çata çat cevap verip iyice gerdiğin ilişkiyi, yapılması gereken işin yüzü suyu hürmetine paşa paşa gidip toparlarsın." -En azından -toparlamaya çalışırsın. E bu da pek komik olur.
Motivasyonu az önce toprağa verdiğin insanoğlu için gelsin ciciler biciler, efenimler, canımlar... O yavrum da ani davranış değişiklikleri karşısında çatlamamak için suratında kabız bir ifadeyle, iç dünyasında "Acaba önceki olayı ben kafamda mı uydurdum?"a kadar varsın...
Peki tükürdüğünü değil yalamak, altın varaklı su takımında lıkır lıkır içtiği zaman kafaya dank eder mi?
Yok anacım bu tiplerin etmez. Azcık desturlu konuşayım bi dahaki sefere demez!
Ben "hiç çekemem", "ayy hiiiiç gelemem" tarzı beyanlarda pek bulunan insanlar için, bu duruma düşmek daha kolaydır... Çünkü biraz sonra alacağın işle, az önce artizlendiğin eleman karşısına geçip "aman senin güzelliğine kurban olayım, şunu halledelim" ya da "Tırı vırı Bey/Hanım sizin deneyimlerinizden yararlanmak bizim için onur o yüzden değerli fikirlerinizi rica edeceğiz" demeyi iyi bilirler.
"Bazen bu işler hep böyle yürüyor da ben mi ayak altında duruyorum?" diye düşünüyorum...
Bu kadar insan hep birlikte deliremeyeceğine göre sorun bende sanırım. Ben uyurken falan toplu bir harekete giriştiyseniz n'olur bana da söyleyin ama:(
Siz haber verene kadar henüz delirmeyenler adına çalışılabilir hava sahası istiyorum!
Hörmetler!
Yer yer "restine rest", hatta sıkça iyice zıvanadan çıkıp "caaart kaba kağıt" şekline dönüşen ikili ilişkiler, ofis ortamında yaşanan ufak bir mecburiyet anında rafadan yumurtadan cıvık bir hale gelebiliyor.
Hayır, ben daha geçen sabah yedim bir tanesini de oradan biliyorum:)
Böyle durumlar yaşamamak için öğrenilecek altın kural: "B.k altında kalırım laf altında kalmam" diye çata çat cevap verip iyice gerdiğin ilişkiyi, yapılması gereken işin yüzü suyu hürmetine paşa paşa gidip toparlarsın." -En azından -toparlamaya çalışırsın. E bu da pek komik olur.
Motivasyonu az önce toprağa verdiğin insanoğlu için gelsin ciciler biciler, efenimler, canımlar... O yavrum da ani davranış değişiklikleri karşısında çatlamamak için suratında kabız bir ifadeyle, iç dünyasında "Acaba önceki olayı ben kafamda mı uydurdum?"a kadar varsın...
Peki tükürdüğünü değil yalamak, altın varaklı su takımında lıkır lıkır içtiği zaman kafaya dank eder mi?
Yok anacım bu tiplerin etmez. Azcık desturlu konuşayım bi dahaki sefere demez!
Ben "hiç çekemem", "ayy hiiiiç gelemem" tarzı beyanlarda pek bulunan insanlar için, bu duruma düşmek daha kolaydır... Çünkü biraz sonra alacağın işle, az önce artizlendiğin eleman karşısına geçip "aman senin güzelliğine kurban olayım, şunu halledelim" ya da "Tırı vırı Bey/Hanım sizin deneyimlerinizden yararlanmak bizim için onur o yüzden değerli fikirlerinizi rica edeceğiz" demeyi iyi bilirler.
"Bazen bu işler hep böyle yürüyor da ben mi ayak altında duruyorum?" diye düşünüyorum...
Bu kadar insan hep birlikte deliremeyeceğine göre sorun bende sanırım. Ben uyurken falan toplu bir harekete giriştiyseniz n'olur bana da söyleyin ama:(
Siz haber verene kadar henüz delirmeyenler adına çalışılabilir hava sahası istiyorum!
Hörmetler!
Yorumlar
Yorum Gönder