Ben neden mi böyle oldum?
Son zamanlarda, devamlı söylenen bir insan haline geldiğim için hayata ve etrafımdaki olaylara da söylenir oldum. Bir kısır döngünün içindeyim galiba.
Bıcırdıyorum ama bir de bana sorun "neden?" diye. Çok net cevaplar veremem. Hatta size güvenmiyorsam, lafı gevelerim. O yüzden sormayabilirsiniz. Siz bilirsiniz.
Neyse...
Diyeceğim o ki; benimle uğraşacağı vakitte kariyerine, kendi hayatına odaklansaydı, şimdi CEO'luğunu kutlayıp, çocuklarına gıptayla bakacağım insanlar; bitmeyen sansasyonlarıyla benim gibi muhlis insanı bile çileden çıkardılar.
Ayrıca hiçbir tersliğe ağzını açmadan "haa huu" deyip, otorite gözden kaybolunca ağlaşan insanlar yüzünden, ben söyleyeceklerimi kendime saklayamaz oldum.
Bana gelip ağlaya ağlaya beni de şişirdiniz aga!
Sonuç ne mi?
Metrobüste, ofiste, evde, markette, gittiğim sinemada, restaurantta, sokakta, hatta affedersiniz tuvalette bile her tersliğe bıcırdayan, hep muhalefet yapan insan ben oldum.
"Gıcık."
"Huysuz."
"B'k altında kalır, laf altında kalmaz." Ben oldum.
Kendimdeki değişikliği ben de ilgiyle takip ediyorum. Siz vaktinizi harcamayın. Önemli bir şey olursa ben duyururum zaten;)
Neticesinde bu yargıyı dağıtayım diye tam diyeceğim ki; "bir lafa bakarım laf mı? diye, bir de söyleyene bakarım adam mı? diye, sonra bir daha lafa bakarım laf mı? diye. Sonra güvenle karşıdan karşıya geçerim.
Yok o öyle değildi ama...
Eskiden "suskunluğum asaletimden" falan zannediyordum ama asaletle alakası yokmuş. İnsanın bir zaman sonra susacak yeri kalmıyormuş.
Neyse nihayetinde çoğunluk her şarta boyun eğip; sinsi sinsi şikâyet ettiği; hakkını aramadığı için,
Sevmediklerimin çoğu, her fırsatta laf sokup, bakış fırlatan bar fedaisi kılıklı tiplere dönüştüğü için böyle bıcırdak bir insan oldum.
Memnun değil miyim?
Aksine. Ne kadar özenilecek bir hayat yaşadığımı gördükçe kendimle ve sevdiklerimle gurur duyuyorum. Ve o koyunlardan olmadığım için de kendimi şanslı sayıyorum.
Benim gibi KENDİSİ için mücadele edenleri tenzih ederim ve hörmetlerimi sunarım.
Nokta!
Bıcırdıyorum ama bir de bana sorun "neden?" diye. Çok net cevaplar veremem. Hatta size güvenmiyorsam, lafı gevelerim. O yüzden sormayabilirsiniz. Siz bilirsiniz.
Neyse...
Diyeceğim o ki; benimle uğraşacağı vakitte kariyerine, kendi hayatına odaklansaydı, şimdi CEO'luğunu kutlayıp, çocuklarına gıptayla bakacağım insanlar; bitmeyen sansasyonlarıyla benim gibi muhlis insanı bile çileden çıkardılar.
Ayrıca hiçbir tersliğe ağzını açmadan "haa huu" deyip, otorite gözden kaybolunca ağlaşan insanlar yüzünden, ben söyleyeceklerimi kendime saklayamaz oldum.
Bana gelip ağlaya ağlaya beni de şişirdiniz aga!
Sonuç ne mi?
Metrobüste, ofiste, evde, markette, gittiğim sinemada, restaurantta, sokakta, hatta affedersiniz tuvalette bile her tersliğe bıcırdayan, hep muhalefet yapan insan ben oldum.
"Gıcık."
"Huysuz."
"B'k altında kalır, laf altında kalmaz." Ben oldum.
Kendimdeki değişikliği ben de ilgiyle takip ediyorum. Siz vaktinizi harcamayın. Önemli bir şey olursa ben duyururum zaten;)
Neticesinde bu yargıyı dağıtayım diye tam diyeceğim ki; "bir lafa bakarım laf mı? diye, bir de söyleyene bakarım adam mı? diye, sonra bir daha lafa bakarım laf mı? diye. Sonra güvenle karşıdan karşıya geçerim.
Yok o öyle değildi ama...
Eskiden "suskunluğum asaletimden" falan zannediyordum ama asaletle alakası yokmuş. İnsanın bir zaman sonra susacak yeri kalmıyormuş.
Neyse nihayetinde çoğunluk her şarta boyun eğip; sinsi sinsi şikâyet ettiği; hakkını aramadığı için,
Sevmediklerimin çoğu, her fırsatta laf sokup, bakış fırlatan bar fedaisi kılıklı tiplere dönüştüğü için böyle bıcırdak bir insan oldum.
Memnun değil miyim?
Aksine. Ne kadar özenilecek bir hayat yaşadığımı gördükçe kendimle ve sevdiklerimle gurur duyuyorum. Ve o koyunlardan olmadığım için de kendimi şanslı sayıyorum.
Benim gibi KENDİSİ için mücadele edenleri tenzih ederim ve hörmetlerimi sunarım.
Nokta!
Yorumlar
Yorum Gönder