1. round başlasın!

Yüzümde gevrek bir gülümseme ekrana bakıyorum. Arada kikirdemeye varan grafiğim gördüklerimle doğru orantılı olarak dalgalanıyor.

Karşıdan beni gören biri, muhtemelen eğlenceli bir video izlediğimden şüphelense de kendilerini ekranıma arkadan bakmaya davet ediyorum.

Ya da imkanı olmayanlar için yüreklice itiraf ediyorum... Ben tencere tava bakıyorum!

Hey gidinin 24 senelik Bengü'sü. Ailede 'fransız' olarak tabir edilen, akmaz kokmaz, hiçbir formaliteye karışmaz doğal yaşam formu... N'oldum demeyeceksin n'olacağım diyeceksin işte.

Tencere ya da çatallara hayretle bakmamın sebebi dolgun fiyatları değil tabii ki onun da payı var:)

Kendimi bu sahnede başrol oyuncusu olarak düşünmemiştim hiç. Düşünsem de hemen savuşturmuştum bu fikri.

Misal 'ablamın düğünü'nde en iyi yardımcı kadın oyuncuydum, evet! İyi bir kardeş, manevi destekçi vs ama alışveriş konusuyla, ailelerin tanışma seremonisiyle ilgilenir gibi davranırken baya ilgilenmemişim yahu! Dipnot: Özür dilerim abla:)

Şaşkınlıkla karışık mutluluk verici bir gelişmeymiş. "Resmen çeyiz alışverişi yapıyorum vay be!", "heyt bea!" modundayım devamlı...

Bu arada eklemeden edemeyeceğim bir çatal bıçak setine 1000 TL para mı verilir? misafirleri üzerine mi oturtacağız arkadaş?

Böyle durumlarda Çin kültürüne karşı içim daha bir ısınıyor. Muhteşem teknoloji: "waribashi"

1 dal odundan 300 kişilik yemek çubuğu serisi çıkarırım ben. Hem ekonomik olur, hem farklı kültür falan... Ücretsiz çubukla yemek dersleri de cabası.

Neyse daha ilk adımda yılmayacağım. Bu çetin mücadelenin tadını çıkaracağım.

Kendime not: Çıbık olayını yine de düşünelim.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neye Programlandık Böyle?

Tek kullanımlık sabır

En Az 1 Spartalı Ve Bengü