19 Ekim'in ardından...
2 gündür azcık gülsem vicdan azabı hissediyorum. Eğlenceli bir şarkı açsam yarısında kapatıyorum. Aynı sebeple başka bir konu hakkında da karalamak içimden gelmedi.
Çünkü 19 Ekim gecesi ben rahat uykumda dönerken, 24 kardeşim can verdi...
Telafisi olmayan tek şey oldu yani...
Ben küçükken cenazeye saygı vardı. Apartmanda biri vefat etse evde televizyon açamazdık. Sesi giderse ayıp olur diye ki hoş zaten kimsenin canı da televizyon izlemek istemezdi.
Birçok şey gibi hassasiyetimizi de kaybettik!
Şu an herkes üzülüyor üzülmeyenler de mahalle baskısından üzülmüş taklidi yapıyor. Gerçekten şehitler için bir dua okuyan, teröre küfür eden, lanet eden kaç kişi vardır Allah bilir...
Bir ilk gerçekleşti televizyon dizileri, eğlence programları ertelendi, canı yanan kalabalık bu kez de "ne kadar ertelenecek?" "haftaya yayınlanmayacak mı?" diyor. Haklılıklarına da katılmıyor değilim...
Olay artık bu göstermelik tepkilerin dışına çıkmalı. İnsanlıktan nasibini almamış, kancıkların döktükleri kanlar daha yerdeyken, bizim canımız burnumuzdayken araya Deniz Feneri Davasının olaylı sanıklarının tahliyeleri sıkıştırılmamalı mesela!
Ya da dün "vatan millet sakarya" diye mücadeleye giriştiğini açıklayıp, halka bir doz sakinleştirici veren Ordu, bugün "Medya açıklamamızı yanlış anladı sınır ötesinde pek işimiz yok biz Türkiye sınırında operasyon yapıyoruz" dememeli!
Hoş, 22 Taburla bölgeyi ovaya çevirebilecek gücü elinde tutan TSK böyle bir açıklama yapmasaydı inandırıcılığını yitirirdi. Açıklama gerekliydi.
Can gitti, herkes kendi derdine düştü ama bari artık bebekler yetim kalmasın, analar ağlamasın, kardeşlerimiz ölmesin!
Bu vahim olay o kadar sık tekrarlandı ki artık söylenen bütün sözler klişe, samimi ifadeler bile anlamını yitirdi.
Benim düşündüklerim de muhtemelen bu klişeler arasına dahil olacak ve bu olay da birkaç güne unutulup gidecek. Ve yine bir klişe olan söz kalacak. "Ağlarsa anam ağlar" gerisi yalan!
Çünkü 19 Ekim gecesi ben rahat uykumda dönerken, 24 kardeşim can verdi...
Telafisi olmayan tek şey oldu yani...
Ben küçükken cenazeye saygı vardı. Apartmanda biri vefat etse evde televizyon açamazdık. Sesi giderse ayıp olur diye ki hoş zaten kimsenin canı da televizyon izlemek istemezdi.
Birçok şey gibi hassasiyetimizi de kaybettik!
Şu an herkes üzülüyor üzülmeyenler de mahalle baskısından üzülmüş taklidi yapıyor. Gerçekten şehitler için bir dua okuyan, teröre küfür eden, lanet eden kaç kişi vardır Allah bilir...
Bir ilk gerçekleşti televizyon dizileri, eğlence programları ertelendi, canı yanan kalabalık bu kez de "ne kadar ertelenecek?" "haftaya yayınlanmayacak mı?" diyor. Haklılıklarına da katılmıyor değilim...
Olay artık bu göstermelik tepkilerin dışına çıkmalı. İnsanlıktan nasibini almamış, kancıkların döktükleri kanlar daha yerdeyken, bizim canımız burnumuzdayken araya Deniz Feneri Davasının olaylı sanıklarının tahliyeleri sıkıştırılmamalı mesela!
Ya da dün "vatan millet sakarya" diye mücadeleye giriştiğini açıklayıp, halka bir doz sakinleştirici veren Ordu, bugün "Medya açıklamamızı yanlış anladı sınır ötesinde pek işimiz yok biz Türkiye sınırında operasyon yapıyoruz" dememeli!
Hoş, 22 Taburla bölgeyi ovaya çevirebilecek gücü elinde tutan TSK böyle bir açıklama yapmasaydı inandırıcılığını yitirirdi. Açıklama gerekliydi.
Can gitti, herkes kendi derdine düştü ama bari artık bebekler yetim kalmasın, analar ağlamasın, kardeşlerimiz ölmesin!
Bu vahim olay o kadar sık tekrarlandı ki artık söylenen bütün sözler klişe, samimi ifadeler bile anlamını yitirdi.
Benim düşündüklerim de muhtemelen bu klişeler arasına dahil olacak ve bu olay da birkaç güne unutulup gidecek. Ve yine bir klişe olan söz kalacak. "Ağlarsa anam ağlar" gerisi yalan!
Yorumlar
Yorum Gönder