Babalar ve Kızları

Bir kızın, tüm hatalarıyla ve eksikleriyle kabul ettiği tek erkek ‘BABA’sıdır.

Hep erkek arkadaşımızı, sevgilimizi değiştirmeye çalışsak da babamızı değiştirmeye çalışmayız. Farklı bir kabulleniş ve aşk vardır baba- kız arasında.

En çekilmez huylarını bile sineye çekeriz. Söyleniriz, kızarız belki ama asla vazgeçmek geçmez aklımızdan. Zaten istense de vazgeçilmez babadan kolay kolay.

Sanırım bu yüzden, babalarına âşık kızlar; hep ona benzeyen adamlar ararlar. Bazısı bulur, bazısı bulamaz o ayrı...

Babaya duyulan ‘en temiz aşk’tır. O'nun bir "Aferin"ini duymak için hırsla çalışırsın hep. Bazen öyle bir duruma gelirsin ki; sevgisini, ilgisini canının içi kız kardeşinden bile kıskanırsın.

Baba'nın onayladığı şeyde gönül o kadar rahattır ki! Yanılsan da sırtın yere gelmez. Baban yanındadır.

Alnından öpünce, yanaktan bir makas alınca… Kısaca seni sevdiğini her gösterdiğinde kendinle gurur duyarsın.

Baba kucağına yatınca, tüm kalp yaraları sarılır. Babanın saçını okşaması bile bir farklıdır. Anne de çok güzel okşar elbet ama babanın ki de bir başkadır.

Ağladığını görürse hiç dayanamaz. Hiçbir şey anlatmasan da seni teselli edecek şeyi bilir. Kocaman sarılır. O kolların altında korunduğunu, güveni hissedersin.

Hele baba'nın ağladığını görmek… Sırf O'nu ağlattı diye sevdiği şarkılara& şarkıcılara düşman büyümek...

O güçlü adamın, zayıf anını görmek kalbini paramparça eder.

“İlla biri ağlayacaksa ben ağlayayım. O, kapı gibi sağlam dursun. Essin, gürlesin ama ağlamasın” diye dua edersin Allah'a.

Hasta olunca nazlanmasına kıyamazsın. Hele gerçekten canının yandığını görsen, dayanamazsın.

O kahramanın yıkılır gibi olduğunu görmek içini acıtır. Ellerin kucağında, kalbin pırpır, çaresiz kalırsın. Çünkü en güçlü O'dur. O olmalıdır.

Babalar en çok kızlarına kıyamaz. Ama kızları da en çok babalarına...

Baba, hiçbir erkeğin tanıyamayacağı kadar iyi tanır kızını. Helvayı bayat olursa fıstıklı, taze olursa sade sevdiğini; ama en çok tazeyken sevdiğini bilir.

Kızı talep etmeden alır bir kere. Babadan genelde bir şey istenmez. Baba bilir, bulur, parası varsa zaten alır.

Hala anlamadığım şekilde mistik bir bağ vardır mesela bizim aramızda... Gündüz canım mandalina çekse, babam akşam eve gelirken alır gelirdi. Ablamın canı erik çekse, babam eve gelince bir bakmışız elinde yemyeşil erikler.

Annem mi ispitliyordu? Yoksa gerçekten kızlarının içini mi okuyordu babam hala bilemiyorum.

Ama bizsiz boğazından geçmez hiçbir yediği... Onu biliyorum.

Babalar kızlarının ne hissettiğini hep bilir. Bilir de o aradaki görünmez duvar bir kez kırılırsa bir daha toparlanamaz diye hiç çaktırmaz. Ama hep elinden geleni yapar. Yapamazsa kahrolur.

Babalar kızlarına hiiiiç kıyamaz! Ama kızlar da babalarına...

Allah, babalarımıza uzun ömürler versin. Göçüp gidenlerin de mekanları cennet olsun…

Hörmetler…