Osmanlı Torunları El Kaldırsın!
Sabahları iş durumundan, servisle yolculuk ediyorum. Toplu taşıma kullanmayıp yanındaki amcayı göbeğinden öpmek üzere işe gitmezse, sağa sola bakabiliyormuş insan... Ben de fırsattan istifade etrafı incelemeye başladım.
Yolda giderken gördüğüm yazıları okumak benim için saplantı ya da bir nevi hobi gibi... O kadar ki, okuma yazmam yokken de yanımdakilere okuturdum... Elime ne geçecekse...
(Korkacak bir durum yok, şu an kendim okuyabiliyorum. Rahat bir nefes alıp, tırsmadan yanıma gelebilirsiniz...)
Geçen gün yine okuya üfleye işe giderken gördüğüm isimlere takıldım kaldım.
Yavuz Selim otobüs durağından geçtik, o sırada Turan Tekstil yazısı gözüme çarptı... Osmanlı Cam mozaik tabelasını görünce daha da şaşırdım. Daha kendimi toparlayamamıştım ki Fetih Apartmanı "pes" dedirtti. 5 dakikada hızlandırılmış tarih dersinde olmadığıma göre ortada bir gariplik olduğuna karar verdim.
Tamam! İngilizce mevzusunda toplumca hassasız, konuşurken bile turist muamelesi yapıp, Türkçe karşılığı olan kelimenin yerine ikameler uyduran yabancı dil düşkünlerine hafif kılız...
Evet özümüze dönelim! Bize dükkan ismi mi yok? Kampanya sloganı mı yok? Peki bu sefer de bunu mu abarttık acaba...
Osmanlı'ya hürmeti, Muhteşem Yüzyıl dizisiyle daha da pekişen Türk halkında, -yeni doğan bebeklerine sultan, padişah isimleri takma yarışı- başlamışken, hızlarını kesmek gibi olmasın da...
E mübarek! Laf sırası gelince "Ecdada saygı, Osmanlı torunuyuz" demen iyi hoş da "babaanneni, dedeni bir ara" desek üşenirsin ama...
Etrafta devamlı bir Hürrem, Kanuni, o da olmadı saltanat... Okumayı sevmeyen yurdum insanı tarih kitaplarına saldırır olmuş... O derece!
Siyasi bir mesaj vermeye çalışmıyorum da şu özentiliğe, sürü psikolojimize bayılıyorum. Her şeyi derinlemesine ilgilenmeden yapıyoruz... Ne güzel oluyor! Ucundan bildiklerimiz, kendimizi kaybettiklerimiz bile bir bütün etmiyor. Olduğumuz gibi kabul ediyorum bizi. Değişmeyecek çünkü...
Tez kellem vurulmadan iki ileri bir geri seri adımlarla konuyu kısa kesiyorum. Enerjimi saklamam lazım. Akşama daha dizi izleyip, konuyla ilgili twit atanlardan kaçılacak ne de olsa...
Yolda giderken gördüğüm yazıları okumak benim için saplantı ya da bir nevi hobi gibi... O kadar ki, okuma yazmam yokken de yanımdakilere okuturdum... Elime ne geçecekse...
(Korkacak bir durum yok, şu an kendim okuyabiliyorum. Rahat bir nefes alıp, tırsmadan yanıma gelebilirsiniz...)
Geçen gün yine okuya üfleye işe giderken gördüğüm isimlere takıldım kaldım.
Yavuz Selim otobüs durağından geçtik, o sırada Turan Tekstil yazısı gözüme çarptı... Osmanlı Cam mozaik tabelasını görünce daha da şaşırdım. Daha kendimi toparlayamamıştım ki Fetih Apartmanı "pes" dedirtti. 5 dakikada hızlandırılmış tarih dersinde olmadığıma göre ortada bir gariplik olduğuna karar verdim.
Tamam! İngilizce mevzusunda toplumca hassasız, konuşurken bile turist muamelesi yapıp, Türkçe karşılığı olan kelimenin yerine ikameler uyduran yabancı dil düşkünlerine hafif kılız...
Evet özümüze dönelim! Bize dükkan ismi mi yok? Kampanya sloganı mı yok? Peki bu sefer de bunu mu abarttık acaba...
Osmanlı'ya hürmeti, Muhteşem Yüzyıl dizisiyle daha da pekişen Türk halkında, -yeni doğan bebeklerine sultan, padişah isimleri takma yarışı- başlamışken, hızlarını kesmek gibi olmasın da...
E mübarek! Laf sırası gelince "Ecdada saygı, Osmanlı torunuyuz" demen iyi hoş da "babaanneni, dedeni bir ara" desek üşenirsin ama...
Etrafta devamlı bir Hürrem, Kanuni, o da olmadı saltanat... Okumayı sevmeyen yurdum insanı tarih kitaplarına saldırır olmuş... O derece!
Siyasi bir mesaj vermeye çalışmıyorum da şu özentiliğe, sürü psikolojimize bayılıyorum. Her şeyi derinlemesine ilgilenmeden yapıyoruz... Ne güzel oluyor! Ucundan bildiklerimiz, kendimizi kaybettiklerimiz bile bir bütün etmiyor. Olduğumuz gibi kabul ediyorum bizi. Değişmeyecek çünkü...
Tez kellem vurulmadan iki ileri bir geri seri adımlarla konuyu kısa kesiyorum. Enerjimi saklamam lazım. Akşama daha dizi izleyip, konuyla ilgili twit atanlardan kaçılacak ne de olsa...
Yorumlar
Yorum Gönder