son dönemin en mutlu insanından merhaba:)

Güzel bir haberi paylaşacağım...
Teyze oldum!
Kaan bebek dünyaya gözlerini açtı.
İlk gördüğüm anda hayat kaynağım oldu bile...
Beklediğimize, meraklandığımıza değdi.
Kokusunu içime çekmek için akşamı zor ettiğim bu günlerde benden daha mutlu bir insan olamaz herhalde...
Dünyanın en güzel annesi de en tatlı bebeği de gayet iyi.
Büyük mucizeyi bize bağışladığı için Allah'a ne kadar şükretsek az...
Bu dönemde yanımızda olan bütün dostlara çok teşekkür ederim. Mutluluk gerçekten paylaştıkça çoğalıyor...
Hoşgeldin ponçiğim :)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neye Programlandık Böyle?

Resim
Daha iyi yaşamak için, yaşamaktan vazgeçen mahkumlarız biz. Çeşidi fark etmeksizin iş yerlerine tıkılıp, nefes alabileceğimiz tatil gününün hayaliyle zaman öldürüyoruz. O gün geldiğinde de bezginlikle ve zaman darlığıyla ne yapacağımızı şaşırdığımız için rehavet halinde çarçur ediyoruz beklentimizi. Öldürdüğümüz zaman, bizim hayatımızdan çalsa da biz ailemize, kendimize, sevdiklerimize zaman ayırabilmek için -daha doğrusu- çalışmaktan başka herhangi bir eylemde bulunabilmek için seve seve öldürüyoruz zamanı. Rüyamızda köprülerin, denizlerin üzerinden uçtuğumuzu görüp hafif kalp çarpıntısıyla uyanmamızın; hafta içi masa başında hülyalı düşüncelere dalıp, olmayacağı mutlak hayaller kurmamızın sebebi başka ne olacak ki... Deniz manzaralarını bilgisayarlarımızın masa üstüne koyup iç çekerken; eve dönüş yolunda, üzerinde köpükten kuzuların zıpladığı canım denize izmarit atmamız da işte hep aynı sebepten. Aynı; bir köy evinde yediğin gözlemenin rayihasında boğulurken
Devamı

Tek kullanımlık sabır

Resim
Bizim sabrımız tek kullanımlık sallama çaylara benzedi. Tasavvufun tasvir ettiğinden ya da en basitinden analarımızın gösterdiği o demli sabırdan ne yazık ki pek kalmadı. Hiçbir şeye tahammül edemeyen sabırsız canlılar olduk. Bir meyvenin olgunlaşmasına bile dayanamayıp içine türlü kimyasallar katarak yine kendimizi zehirliyoruz. Bu örnek aslında tüm hayatımıza hâsıl olmuş durumda. Bir kelimeyi yazacak kadar sabrımız bile yok. Her gün yolladığımız maillerde "teşekkürler" yazmaktan aciziz. Lafın nereye çekileceğini umursamadan "tşk" yazıveriyoruz. En uzun cümlelerle aşkını kâğıda o da divitin ucundan süzülen mürekkeple döken, sonrasında onu özenle sarıp sarmalayıp postaya veren insanın demlenmiş sabrının bir yudumuna muhtacız sanırım. Kaldı ki güvercinle gönderenlerden bahsetmiyorum bile... Tadına vararak yaşamadığımız her an da hesabını sonradan kayıplarımız olarak soruyor bize... Boşa giden, telaşla geçen onlarca günümüz kalıyor g
Devamı

En Az 1 Spartalı Ve Bengü

Siz sakız çiğnerken yürüyebilenlerden misiniz? Ya da merdiven çıkarken konuşabilenlerden? Bu sorulara cevabınız evetse sorun yok. Amaaaa siz de koşarken esneyebiliyorsanız bana bir geri dönüş yapın da bir daha görüşmeyelim. Bu sabah ayılmama sebebiyet veren hadiseden bahsediyorum efenim. Serviste uyku mahmuresi stayla, koltukta belenirken kısık gözlerimin arasından tanık olduğum sahne sonucu ayıldım! Esmer, 1,70 boylarında bir adamcağız bir yandan koşup bir yandan da öfkeli olduğu kadar da çaresiz çığlıklar atıyor... Yok yahu çaresiz değil, mağrur...Gözlerinde hafif yaşlar... Korkmuş olabilir mi acaba? Iıh değil böyle biraz zafer çığlığı atıyor gibi sanki.. Birini mi kovalıyor acaba? Yoo önünde de kimse yok! Bir derdi var kesin bağrı yanık bağırıyor... Yok o da değil... Esnemiş ayol bu! Evet, birisi koşarken esneyince ve siz de sadece bu sahneye tanık olduysanız, kafada saniyelik düşünceler arasında adamı, Spartalıların komutanı Leonidas gibi görebilirsiniz. Tabi
Devamı