Mutluluğun resmi!

İşinde çok başarılı, ünlü bir ressama sormuşlar: “Üstad! Mutluluğun resmini çizer misin bize?”

Üstad cevap vermiş: “Ya dayı bi’ yürü git!”

İşte mutluluğun resmi budur! Mutlu insan umursamayan, kör insandır. Etrafında olup bitenden habersizdir. Rüyada gibi yaşar.

Devamlı midesinde hoş bir hareketlenme olan, gözleri çakmak çakmak yanıp sönen, devamlı sırıtan insandır. O gülümsemeye engel olunamaz. Olmadık zamanda gülünür!

Annen sana aile felaketi bile anlatsa gülersin, en yakın arkadaşın trafikten şikayet ederken gülersin, öğretmen ders anlatır, sen gülüyorsundur. Böyle durumlarda Türk Öğretmenler Odası’nın aldığı karara göre öğretmen sorar: “Çocuğum neye gülüyorsan söyle, birlikte gülelim” (Bu klişenin toplum bilincini aşılamak üzere öğrencilere tekrarlandığını düşünmek, hayata ‘mutlu’ bakmak istiyorum…)

Mutlu insan şükretmeyendir. Devamlı attığı kahkahalarına bir zeval gelecek diye ödü kopar, gelirse de ortalığı ayağa kaldırır.

Etrafında acı çeken insanlardan mutluluğunu bir ayıp gibi saklamaya çalışır, onların gözüne sokmamak için… Ama beceremez! Mutluğun resmi yapılamaz belki ama saklanamaz da…

Ortamda bir Pollyanna varsa, o insan mutlu insandır. Toplantıyı kaçırdığınızda, “olsun her şerde bir hayır vardır” diyendir mutlu olan…

Kalabalık bir ortamda mutlu insanı tespit etmek çok kolaydır. Çünkü O’nun vücudu ben mutluyum diye bağırır. Yürüyüşü bile değişiktir. Daha dik yürür, kafası yükseklere dönüktür, hayal kurduğu için yüzünde doğal bir tebessüm mevcuttur, bir güzellik vardır ifadesinde. Yürüyüşü bile sanki dans eder gibidir, bir ahenkle yürür.

Mutlu insanın ağzı ballıdır. En umutsuz konuya bile öyle tekliflerle gelir ki, etrafına da mutluluk yayar.

Bazen çevrede olan her şeyden kopar mutlu insan. Etrafta birçok şeyi kırıp döker fark etmeden, birçok insanı ihmal eder, bazı işlerini aksatır… Ancak mutsuz olduğunda uyanır bu vurdumduymazlık uykusundan… Mutluyken bu kadar kör olmamak gerekir ama olunur…

Mutluluk insana en çok yakışan şeydir.

O zaman herkese mutluluklar :)