Yeni yıl totemi

Geçen yılbaşını bir odunla geçirdim, hayrını görmedim, bu sene kürdan bile kullanmadım… Totem yaptım farkındayım!

Yılın ilk günü bile bir mutluluk vericiydi…Sanırım işe yaradı!

Sadece başında ve sonunda birer güzellik yapması imanımı gevrettiği gerçeğini değiştirmez, 2010’u hiç sevemedim.

Hayatımın en kötü senesiydi… İnşallah ileriki yıllarım için de geçerli olur bu cümle. Sadece 2010’u en kötü senem olarak hatırlarım.

Gözyaşı para etseydi, şimdi paranın gözünü oymuş, buzlu badem oyunlarıyla, Hıncal Uluç’un içine ukte kalacak kahkahalar atıyor olurdum. O derece!

Mütevazı hayatımın şirazesini kaydırıp, ayağımın altından halıyı çeken zihniyete yardım ve yataklık edenlere karşı soğukkanlı kinim artık hissizliğe dönüştü… Sadece ne yaşadığımı unutmadığım için böyle celallenebiliyorum. Literatürde “hazmedememe” olarak da geçiyor. Belki de zamanında çok sessiz, cevapsız kalmanın verdiği doluluk… Her neyse… Hiçbir zaman şekilci ve isimci olmadım çok da hayrını gördüm. Şimdi arkama dönüp şöyle bir göz ucuyla bakınca tek söyleyebildiğim “boş yere…”

Boşa kürek çekmem de, akıntıda sürüklenmem de boş yereydi. 2010 çok büyüttü beni. Parmak ucunda yaşadığımı öğretti, adam akıllı yere basmayı öğretti. Öğretirken “Allah yarattı demeden” çarptı yere… İşte o zaman öğrendim ayakta durmayı.

İnsanların “aşamıyoruz” dedikleri kabuğumu biraz daha sertleştirdi. Kötü insanları tanıma senesi oldu benim için. O insanların kötü olduklarını belledim ve onlara benzemeden bu seneden kurtulmayı başardım.

Hayır… Hala insanların yüzüne bakınca ne mal olduklarını anlayamıyorum ne yazık ki. Ama biraz daha akıllandım artık. Unuttum birçok şeyi… Ama hayatımın bir senesini heba eden “şey”lere hakkımı haram etmeyi unutup ölsem, kemiklerim unutmayacak bundan eminim.

“Maşallah”lık tecrübe kabuklarım var. Düşersem kabuklarım kalkan olacak bana. Yine sendeleyeceğim elbet. Ama artık sağlam durmayı biliyor olacağım.

Geçen gece saat 00.00 itibariyle lanet üzerimden kalktı diye düşünüyorum. Bu sene “o” sene! Çok güzel olacağımız, çok güzel yaşayacağımız sene, eminim. Ben onu hasretle bekledim, sarılarak karşıladım, o da gelince beni bir öptü… Mutlu başladık biz... Huzurla başladık… Yanımda olması gerekenlerle, gözlerimizin içi parlayarak, mutluluklara gebe bir halde başladık…

Herkese huzurlu yıllar!