En az herkes kadar anormalim!
(Posted on 19 Nisan 2011 by benguoner)
“Bu oldu” deyip kenara kaldırdığım bütün parçalar kırılıyor. Kırıklar elime battığında hissettiğim şey; haftanın her günü evin başka bir odasını temizleyip, temizliğin son günü ilk başladığın odanın toz içinde olduğunu gördüğün an hissettiğin hayal kırıklığına kardeş bence. Ama parçaların kırılması daha haşeri kardeş. İnsanın canını çimcikliyor falan…
İddialı olduğum tek konu iyi niyetim. Kartlarım da daima açık, herkese en baştan neyin ne olduğunu söylüyorum ama her göz kırpışımda hayatımın bulmacaya döndüğünü fark ediyorum. Bulmacalardan hiç haz etmem halbuki…
Belli klişeler vardır. İnsanlar diğer yarılarını bulduğunda kenetlensin diye parmakları aralıkmış da, aslında neslimizi en mükemmel şekilde devam ettirmek için hayatımız boyunca arayışta olurmuşuz da…
Tamam belki diğer yarım yok ama bari bıraksalar da “yarım” olarak sağlıklı bir hayat yaşabilsem.
Belli şeyleri yavaş yavaş kabulleniyorum.
Mesela çok normal bir insan olmadığımı, sıkıldığım yaz tatili günlerinde, uzaylılara beni kaçırmaları için resimli-şemalı notlar yazarak cama yapıştırdığım dönemlerde anlamıştım… Bu konuda herhangi bir itirazım da yoktu… Uzunca bir süre gelip almalarını bekledim. Ama sanırım mesajı gönderme biçimimde teknik sorunlar vardı…
En az herkes kadar anormalim. Bu gerçeği kabul etmenin dayanılmaz hafifliğiyle yaşıyorum. Fakat bazen fazla normal ya da herkesten anormal olduğumu hissettirecek insanlar/olaylar için mıknatıs görevi görüyorum.
“Ay hiç sevmem!” dediğim her şeyi bilerek ve isteyerek, kendi rızalarıyla yapıp başıma kakıp, gözüme sokmayı misyon edinmiş gizli bir örgüt olduğundan şüphelendiğim için MOSSAD (İsrail Gizli İstihbaharat Servisi), KGB (Rus İstihbarat Servisi), KBB (Kulak-Burun- Boğaz Servisi) de dahil birçok yere yoklama yaptırdım. Olumlu sonuç alamadım haliyle…
Evet! Zıt kutuplar birbirini çeker de olaya kutup ayısı da vakıf olunca, ister istemez bahtsız bedevi tırsaklığı semptomları gösteriyorum.
Uzaylılar tarafından bile anlaşılamayan mesajımdan sonra tek istediğim sakin, durgun bir yaşam. Onlar gelip alana kadar sabırla bekleyeceğim sanırım. O zamana kadar huzur veriniz.
Hörmetler!
“Bu oldu” deyip kenara kaldırdığım bütün parçalar kırılıyor. Kırıklar elime battığında hissettiğim şey; haftanın her günü evin başka bir odasını temizleyip, temizliğin son günü ilk başladığın odanın toz içinde olduğunu gördüğün an hissettiğin hayal kırıklığına kardeş bence. Ama parçaların kırılması daha haşeri kardeş. İnsanın canını çimcikliyor falan…
İddialı olduğum tek konu iyi niyetim. Kartlarım da daima açık, herkese en baştan neyin ne olduğunu söylüyorum ama her göz kırpışımda hayatımın bulmacaya döndüğünü fark ediyorum. Bulmacalardan hiç haz etmem halbuki…
Belli klişeler vardır. İnsanlar diğer yarılarını bulduğunda kenetlensin diye parmakları aralıkmış da, aslında neslimizi en mükemmel şekilde devam ettirmek için hayatımız boyunca arayışta olurmuşuz da…
Tamam belki diğer yarım yok ama bari bıraksalar da “yarım” olarak sağlıklı bir hayat yaşabilsem.
Belli şeyleri yavaş yavaş kabulleniyorum.
Mesela çok normal bir insan olmadığımı, sıkıldığım yaz tatili günlerinde, uzaylılara beni kaçırmaları için resimli-şemalı notlar yazarak cama yapıştırdığım dönemlerde anlamıştım… Bu konuda herhangi bir itirazım da yoktu… Uzunca bir süre gelip almalarını bekledim. Ama sanırım mesajı gönderme biçimimde teknik sorunlar vardı…
En az herkes kadar anormalim. Bu gerçeği kabul etmenin dayanılmaz hafifliğiyle yaşıyorum. Fakat bazen fazla normal ya da herkesten anormal olduğumu hissettirecek insanlar/olaylar için mıknatıs görevi görüyorum.
“Ay hiç sevmem!” dediğim her şeyi bilerek ve isteyerek, kendi rızalarıyla yapıp başıma kakıp, gözüme sokmayı misyon edinmiş gizli bir örgüt olduğundan şüphelendiğim için MOSSAD (İsrail Gizli İstihbaharat Servisi), KGB (Rus İstihbarat Servisi), KBB (Kulak-Burun- Boğaz Servisi) de dahil birçok yere yoklama yaptırdım. Olumlu sonuç alamadım haliyle…
Evet! Zıt kutuplar birbirini çeker de olaya kutup ayısı da vakıf olunca, ister istemez bahtsız bedevi tırsaklığı semptomları gösteriyorum.
Uzaylılar tarafından bile anlaşılamayan mesajımdan sonra tek istediğim sakin, durgun bir yaşam. Onlar gelip alana kadar sabırla bekleyeceğim sanırım. O zamana kadar huzur veriniz.
Hörmetler!
Yorumlar
Yorum Gönder