Tebessüm olarak yarım kalman, gözyaşıyla akmandan âlâdır!
(Posted on 20 Mart 2011 by benguoner)
Her sıyrıkta aklına en büyük yaran geliyorsa daha iyileşmemişsin demektir. Şifanın kaynağı kendin olamadıysan, yara bandın olmak da her yiğidin harcı değildir.
Dinlediklerini unutmamak için, ruhuna, beynine kazımak kolay olmaz.
İyiyle kötünün bıçakla kesilmediği, grilerle dolu hayatına vereceğin renk, titizlikle seçilmiş olmalı çünkü! Özellikle her bahar renklenmiyorsa hayatın…
Çağladığın da olur, damladığın da hayatta… Her dalgalanmasına ayak uyduramayan yelkenliyi, deniz bile sevmez. Kıyıya atar. İşte bu yüzden sen denizken durulmayı, yelkenliyken bile yüzmeyi bileceksin.
Altında etten vücutların sergilendiği bir ip üstünde koşman da gerekir bazen. Dengeni bozmayacak bir cambaz olmalı yanında… İpin üstünde bir kez düşünce, elinden tutan da olsa kalkmak zordur çünkü.
Böyle olduğunu bile bile emin olmadan yola çıkmamalı… Kuşkuyla buz tutan kalbini ya tam eritmeli insan ya da zincirlerini hiç açmamalı. Vaktini beklemeli. Kendi zamanını bilmeli…
Parladığında içinde kendini göremediğin gözler, boş bakıyorsa… Sahibi olamadığın tahtın, varisi çok olur… Hal böyleyken de tez elden vazgeçmeli insan. Kendi rızasıyla!
Zamanında sen yapmazsan, başkası yapar çünkü. Üstelik hakkını da veremeden yapar. Layığı eksik kalır…
Bazen bir tebessüm olarak yarım kalmak, gözyaşı olarak akmandan âlâdır çünkü…
Her sıyrıkta aklına en büyük yaran geliyorsa daha iyileşmemişsin demektir. Şifanın kaynağı kendin olamadıysan, yara bandın olmak da her yiğidin harcı değildir.
Dinlediklerini unutmamak için, ruhuna, beynine kazımak kolay olmaz.
İyiyle kötünün bıçakla kesilmediği, grilerle dolu hayatına vereceğin renk, titizlikle seçilmiş olmalı çünkü! Özellikle her bahar renklenmiyorsa hayatın…
Çağladığın da olur, damladığın da hayatta… Her dalgalanmasına ayak uyduramayan yelkenliyi, deniz bile sevmez. Kıyıya atar. İşte bu yüzden sen denizken durulmayı, yelkenliyken bile yüzmeyi bileceksin.
Altında etten vücutların sergilendiği bir ip üstünde koşman da gerekir bazen. Dengeni bozmayacak bir cambaz olmalı yanında… İpin üstünde bir kez düşünce, elinden tutan da olsa kalkmak zordur çünkü.
Böyle olduğunu bile bile emin olmadan yola çıkmamalı… Kuşkuyla buz tutan kalbini ya tam eritmeli insan ya da zincirlerini hiç açmamalı. Vaktini beklemeli. Kendi zamanını bilmeli…
Parladığında içinde kendini göremediğin gözler, boş bakıyorsa… Sahibi olamadığın tahtın, varisi çok olur… Hal böyleyken de tez elden vazgeçmeli insan. Kendi rızasıyla!
Zamanında sen yapmazsan, başkası yapar çünkü. Üstelik hakkını da veremeden yapar. Layığı eksik kalır…
Bazen bir tebessüm olarak yarım kalmak, gözyaşı olarak akmandan âlâdır çünkü…
Yorumlar
Yorum Gönder