Susup oturuyorum işte!..
Bir şeyin olacağı varsa, süreci ne kadar geciktirebildiğinin hiçbir anlamı kalmıyor. Çünkü olacak olan, o gözüne soka soka, bağrına sine sine hissettiğin gerçek, sadece vadesini bekliyor işte. Olsun bitsin bari. İzin vermeli insan... Ama kolay kolay veremiyor!
Çok sevdiğin insanları kaybetmenin verdiği acı zamanla kendini artık elin kolun bağlı vaziyette kalabildiğin, en fazla hayretle izlediğin, kabullenilmiş bir çaresizlik safhasında bırakıyor seni.
Uzun süre bu aşamada asılı kalıyorsun.
Ama biliyorsun ki daha önceki çırpınışların daha fazla batmandan başka bir işe yaramamıştı. "Sus otur işte!" diyosun kendine...
Kursağında yüzlerce "...ama!", "...neden?", "...aslında..." temalı eksik monolog bulutu, biraz trajedi, biraz dram içerikli bir hikaye, anafikri "yarım kalmışlık" olan bir karikatür olarak hayatına devam ediyorsun...
Ben böyle durumlarda kaybettiklerim -eğer ki KARDEŞ kadar çok kıymetliyse- karşımdakini öldü farzediyorum ki arkamdan ettiği küfürleri, eşe dosta anlattığı tuhaflıkları gardım dik, gülüp geçerek savuşturabileyim...
Çok sevdiyse insan, çok kızıyor da, çok nefret etmesi o kadar kolay olmuyor işte.
Can havliyle bağırmanın, etkiye tepki vermenin gereksiz geldiği durumlar da varmış hayatta çünkü.
Çok yerinde bir kelamın bile hiçbir getirisi olmayacağından emin olunca, susuyor insan.
"En iyisi susmak!" olduğu için değil... Cevap yetiştirecek kadar takatin olmadığı için...Ya da zaten yeterince çirkin olan her şey daha da tipsizleşmesin diye.
Ve benim hala gülümseyerek anlatabileceğim o kadar fazla yaşanmışlığım var ki... Bir açıdan da onlara kıyamadığım için salağa yatıp, uyuyakalıyorum.
Bazısının arkasından lanet ederken, bazısını "öldü" diye kayıtlarıma geçirmem başka hangi sebepten olabilir yoksa?
NOT: Kendi yazım alanımda gayet genel bir yazı bu... Kimse üstüne alınmasın, zira alınması gerekenler zaten "öldü"
Tavsiye: "Sagopa Kajmer - Kendim İçin" yazıya fon müziği arasanız, her konuda hizmet veriyoruz efenim :)
Vardır Tekliğe Alışıklığım Ve Tetikle Tanışıklığım
Kertenkele Misali Bir Parçamı Yolda Bırakmışlığım
Vardır İçmeden de Bir Köşeye Sızmışlığım
En Kötü Zamanlarımda Arkadaşımdı Yalnızlığım
Vardır Ayaklarımı Kullanmayıp Kollarımla Kaçmışlığım
İftira İzdihamında Kendimi Dört Bir Tarafa Dağıtmışlığım
Bir Kenarda Cüretim Diğer Yanda Alışmışlığım
Zerrelerime İşler Ürperiş Ayazda Kaplı Karanlığım
Ben Bana Kendim İçin Lazımım , Hatıram Olsun Sana Şarkım
Lapa Lapa Kar Yağsın , Manzaralarımı Beyazlara Boyayım
Bennn
Bugün Ölebirim
Şu an Ölebilirim
Her An Ölebilirim
Çok sevdiğin insanları kaybetmenin verdiği acı zamanla kendini artık elin kolun bağlı vaziyette kalabildiğin, en fazla hayretle izlediğin, kabullenilmiş bir çaresizlik safhasında bırakıyor seni.
Uzun süre bu aşamada asılı kalıyorsun.
Ama biliyorsun ki daha önceki çırpınışların daha fazla batmandan başka bir işe yaramamıştı. "Sus otur işte!" diyosun kendine...
Kursağında yüzlerce "...ama!", "...neden?", "...aslında..." temalı eksik monolog bulutu, biraz trajedi, biraz dram içerikli bir hikaye, anafikri "yarım kalmışlık" olan bir karikatür olarak hayatına devam ediyorsun...
Ben böyle durumlarda kaybettiklerim -eğer ki KARDEŞ kadar çok kıymetliyse- karşımdakini öldü farzediyorum ki arkamdan ettiği küfürleri, eşe dosta anlattığı tuhaflıkları gardım dik, gülüp geçerek savuşturabileyim...
Çok sevdiyse insan, çok kızıyor da, çok nefret etmesi o kadar kolay olmuyor işte.
Can havliyle bağırmanın, etkiye tepki vermenin gereksiz geldiği durumlar da varmış hayatta çünkü.
Çok yerinde bir kelamın bile hiçbir getirisi olmayacağından emin olunca, susuyor insan.
"En iyisi susmak!" olduğu için değil... Cevap yetiştirecek kadar takatin olmadığı için...Ya da zaten yeterince çirkin olan her şey daha da tipsizleşmesin diye.
Ve benim hala gülümseyerek anlatabileceğim o kadar fazla yaşanmışlığım var ki... Bir açıdan da onlara kıyamadığım için salağa yatıp, uyuyakalıyorum.
Bazısının arkasından lanet ederken, bazısını "öldü" diye kayıtlarıma geçirmem başka hangi sebepten olabilir yoksa?
NOT: Kendi yazım alanımda gayet genel bir yazı bu... Kimse üstüne alınmasın, zira alınması gerekenler zaten "öldü"
Tavsiye: "Sagopa Kajmer - Kendim İçin" yazıya fon müziği arasanız, her konuda hizmet veriyoruz efenim :)
Vardır Tekliğe Alışıklığım Ve Tetikle Tanışıklığım
Kertenkele Misali Bir Parçamı Yolda Bırakmışlığım
Vardır İçmeden de Bir Köşeye Sızmışlığım
En Kötü Zamanlarımda Arkadaşımdı Yalnızlığım
Vardır Ayaklarımı Kullanmayıp Kollarımla Kaçmışlığım
İftira İzdihamında Kendimi Dört Bir Tarafa Dağıtmışlığım
Bir Kenarda Cüretim Diğer Yanda Alışmışlığım
Zerrelerime İşler Ürperiş Ayazda Kaplı Karanlığım
Ben Bana Kendim İçin Lazımım , Hatıram Olsun Sana Şarkım
Lapa Lapa Kar Yağsın , Manzaralarımı Beyazlara Boyayım
Bennn
Bugün Ölebirim
Şu an Ölebilirim
Her An Ölebilirim
Yorumlar
Yorum Gönder